Ik ging naar de V&D om snel iets te kopen. Bij de kassa stond er één vrouw voor me die een armbandje en riem kocht. Ze praatten wat en de klant betaalde. Vervolgens zocht ze naar de klantenkaart. Ze pakte er een, maar dat was de verkeerde, ze stopte hem terug en pakte een ander. Ook dat was niet de goede kaart, ze zocht verder. De verkoopster stond er geduldig bij te kijken, wees opeens op de portemonnee. Daar zat hij. De vrouw haalde hem eruit. De verkoopster scande hem terwijl ze zei: 'Ach, het maakt niet uit hoor, ze zijn allemaal gekoppeld.'
Er kwam al wat stoom uit mijn oren.
'Of ze het moest inpakken,' vroeg de verkoopster op haar gemak.
'Graag,' zei de klant.
Ze deed het armbandje in een zakje.
Daarna pakte ze het riempje.
Het riempje ook?
Ja, het riempje ook.
Ze draaide haar dikke reet naar de kassa en begon geduldig het riempje in te pakken.
Achter mij had zich inmiddels een lange rij gevormd.
De klant draaide zich om en schrok van ons.
Hoewel de verkoopster het vriendelijk aanbood, hoefde ze de spullen niet in een plastic zak te doen. De klant stopte het in haar tas en was in no time verdwenen.
Na nog een administratieve handeling, was ik aan de beurt.
Ze scande de spullen, ik betaalde.
Ze vroeg op haar gemak: 'Ga je dat eens proberen?'
'Wat?' vroeg ik.
'Die crème,' zei ze. 'Die is nieuw.'
'O,' zei ik. 'Ja.'
Ze pakte een zakje, maar ik had een tas in mijn handen. Het hoefde niet, zei ik. Ik griste mijn spullen bij elkaar, die ze tegen de kassa aan geschoven had, schoof ze weg, zodat de volgende klant erbij kon. Snel pakte ik mijn spullen in.
En dan nu de lezersvraag: rara hoe kan het dat de V&D niet populairder is?
