maandag 23 juni 2014

Niet kijken!



In augustus komt mijn boek uit, ik zou er graag over willen vertellen, over hoe leuk ik het vind, waar het over gaat en hoe het allemaal gegaan is. Maar als ik erover vertel, onthul ik mezelf en dat kan niet, dat wil ik niet maar misschien wel erger: dat willen jullie ook niet. Ik heb er maanden over gedacht, en opeens doe ik maar wat. Ik bedoel deze kunstgreep: jullie doen je ogen even dicht, kijken niet naar de foto en slaan de onderstaande tekst voor een groot deel over.
Komt 'ie...



Dit is het boek.
Jullie kennen het vast wel: je krijgt bezoek, en op een gegeven moment denk je: wanneer gaan ze? Ik wil naar bed. En daarna denk je: ze gaan nooit meer, vanaf nu blijven ze hier voor altijd! Dat overkomt de hoofdpersoon van mijn boek. Ze had Flopke kunnen heten, maar heet Lotte. Op een dag belt Vieze Arie aan, ze wist niet eens dat ze hem kende. Maar hij staat er, hij komt binnen, gaat zitten, blijft eten en slapen. Hij vertrekt niet meer, integendeel, hij dringt steeds dieper in haar leven binnen.
Zo.
Dat lucht op.
Het moest even. Jullie kunnen je ogen weer open doen.


woensdag 18 juni 2014

Menselijk contact in winkels




Over winkelbedienden nog even dit. Ik ben geneigd te denken: een winkelbediende staat in de winkel, dan zal hij bereid zijn om mij als klant te helpen en hij weet iets van de spullen die hij verkoopt.
Nu had ik me vooraf een beetje ingelezen. Ik wilde namelijk weten waarom mijn oude webcam  niet werkte en dan kom je er vanzelf meer te weten over webcams. Ik kende een paar modellen, wist ongeveer waar ik op moest letten. Maar normaal gesproken kies ik voor de makkelijkste weg: me laten voorlichten door een winkelbediende die toch niet veel beters te doen heeft.
Ik wilde een webcam die foto's kan maken, geen wereldkwaliteit, filmen is niet het belangrijkst en hij moet dus kunnen draaien op Windows 8.1. Waar kan ik dan tussen kiezen? Wat zou de winkelier me adviseren?
Vervolgens sta ik klaar om overtuigd te worden om iets te kopen dat in veel gevallen duurder is dan ik van plan was.
Maar dat gaat in de praktijk niet zo.
In de eerste winkel vroeg ik naar de webcams, een jongen wees naar een schap en boog zich weer over een schap met iets anders, om de spullen daar recht te zetten.
'Je hebt er twee,' constateerde ik. 'Is dat alles?'
'Ja,' zei hij.
'Welke zou je adviseren,' vroeg ik. Ik pak de zaken graag grondig aan.
'De rechter,' zei hij.
'Die heeft een slechte review,' zei ik. Dat had ik toevallig gezien op internet.
'Ah,' zei hij en ging weer verder met het recht zetten van de spullen.

Ik ging naar huis, zocht op een site van een grote elektronicaketen naar de webcam die ik wilde hebben, ze hadden iets, ik ging naar de winkel. Ik wil de producten graag even in het echt zien.
Er lopen in die keten veel personeelsleden rond, maar op een of andere manier zijn ze altijd allemaal druk in gesprek met een klant en anders met elkaar. Of ze lopen net weg. Toen het me gelukt was er een te strikken, vroeg ik waar de camera was die op hun site stond.
'Die hadden ze alleen online blijkbaar,' legde de jongen me uit.
'Waarom staat dat dan niet op jullie site?' vroeg ik.
Een andere klant tikte hem op de schouder en zei: 'Mag ik even kort iets vragen?'
De jongen keerde zich naar de klant toe. Maar natuurlijk mocht dat.
De klant begon over iets wat hij wilde kopen en vroeg door.
De jongen antwoordde hem, tot ik zei: 'Ja hallo! Je was nog met mij in gesprek.'
De jongen draaide zich weer naar mij toe. De klant droop af, beledigd. En ik zei: 'Maar waarom staat dan op de site dat je hem wel hebt?'
'Dat klopt niet,' zei de jongen.
'Stom,' zei ik en droop zelf af.
En toen kocht ik mijn webcam online.



dinsdag 17 juni 2014

plug&unplug&reinstall&tryagain...



Het probleem is dat als zo'n ergerniswekkende periode achter je ligt, dat je geen zin meer hebt om het op te rakelen. En dan gaat het duren, terwijl ik zoveel te vertellen heb. Over het boek bijvoorbeeld dat eraan komt, met een naam erop en hoe ik daar nou weer mee moet omgaan.
Maar goed, ik had dus een computer, met Windows 8.1 en toen stopte al mijn apparaatjes ermee. Mijn printer was snel weer ingesteld. Mijn opnameapparaat, daar heb ik zelf iets op gevonden. Maar mijn webcam... niets.
Dat klopte, hij deed het niet meer met Windows, begreep ik uit berichten van de fabrikant, dus ik kocht een nieuwe.
Over hoe je een webcam koopt, de volgende keer.
Uiteindelijk kocht een ik een degelijke, moderne Microsoft webcam. Zo eentje moet toch kunnen communiceren met een Windows-programma van zichzelf?
Maar dat is te simpel gedacht.
@Krekel dacht na, werkte, installeerde en zocht in de diepste krochten van fora naar een oplossing.
Het is gelukt.
En ik weet nu dit: Microsoft is niet plug&play is, maar plug&unplug&plug&reinstall&search&faill&try again&stay awake&try&fail&understand&failagain&try&ask&explain you tried that&search&understand&pas een instelling aan heel diep in het programma en constateer tot je verbazing dat je het blijkbaar als usb-apparaat moet instellen, omdat hij anders helemaal niets doet en hoor van Microsoft dat het aan jou ligt en probeer het dan zo snel mogelijk te vergeten.


donderdag 5 juni 2014

Traag, te druk en rare geluidjes



Mijn vier jaar oude computer begon het te begeven. Of preciezer: hij werd traag, was permanent met zijn harde schijf bezig en maakte rare geluidjes.
Lang geleden snapte ik de apparaten, maar ze werden plug&play, ik moest me er niet mee bemoeien en nu kan ik ze niet meer volgen.
@Krekel wel. Of: wat hij er over zegt, klinkt behoorlijk samenhangend. Hij zou dit oplossen.
Hij ging aan het werk, was er dagdelen druk mee - want zo gaat dat met computers, ze vreten je dagdelen. Soms leek het even beter te gaan, maar na korte tijd was het weer een beetje erger.
En toen begaf Word het.
's Nachts lag ik wakker. Ik piekerde: ik moest door, ik heb dat ding nodig voor werk en vrije tijd en alles wat er tussen zit. Vier jaar is niet oud voor een computer, volgens mij doen jullie er langer mee, maar kapot is kapot, en als er nog iets van te maken is, dan niet op korte termijn, want @Krekel was er inmiddels al zo'n twee weken mee in de weer, een kapotte harddisk kon hij ook niet verhelpen, het was sowieso een maandagmorgenmonster, van de twee knoppen die erop zaten, begaf na een paar weken de eerste het al. Gelukkig was dat niet de powerknop. En ook had ik de harde schijf al eens vervangen. Alles welbeschouwd had ik het nog best lang kunnen rekken. En ik moest dus door. Daarom dacht ik: geld of niet, ik koop een nieuwe computer.
Een helder inzicht, nu zou er een einde komen aan de ellende. Ik viel in slaap.
Maar dan had ik buiten Microsoft gerekend.