zaterdag 24 mei 2014

De Brief





O! Ik ben ontroerd. Echt.

Lang heeft de wachttoren hier op mijn bureau gelegen. Die kreeg ik van twee vrouwen die aanbelden en met me over God wilde praten. Ik zei dat ik het altijd een sterk verhaal heb gevonden, maar dat ik me afvroeg waarom alle ellende.

Die vraag hadden ze vaker gehad

Ze legden uit dat Hij daar niets aan kon doen, maar dat Hij nu een Regering aan het vormen is, om er een einde aan te maken.

Waarom schiet Hij dan niet een beetje op, vroeg ik. En daarna: ga ik het nog beleven?
Dat wisten ze wel zeker. Ze gaven me een Wachttoren en zeiden dat ze terugkwamen.
Ik weet niet eens meer hoe lang het geleden is, maar op een dag gooide ik de Wachttoren voor de zekerheid toch maar weg.

Ik schreef in een blog: als zij zich al niet aan hun belofte houden, hoe moet ik dan in Hem geloven?
Maar mijn geloof werd hersteld, want afgelopen donderdag vond ik een handgeschreven Brief in de bus. Ze zijn me niet vergeten, ze willen nogmaals langskomen, maar ik kan ze ook mailen.

Dat ga ik doen, ik moet nog even nadenken over wat ik ze schrijf, want ik wil niet dat zij Hopen dat ze me kunnen bekeren. Ik blijft het een sterk verhaal vinden. Maar ze mogen altijd langskomen om over hun eigen motieven te praten. Zoiets zal ik ze schrijven. En in ieder geval moet ik dit ook even aankaarten: ze zaten er volgens Broer zo'n 3000 jaar naast.

Geen opmerkingen: