De trein was weer eens overvol met dagjesmensen en forensen. Een oude vrouw (dagjesmens) ging op de laatste vrije plaats zitten, naast een meisje (forens).
Ik zat erachter en kon alleen het meisje zien dat naast zich keek. Ze zei: 'Nee hoor, hij is niet uit. U kunt nu gewoon gebeld worden.'
De vrouw antwoordde iets.
Het meisje lachte. 'Maar hij is niet uit hoor, als u gebeld wordt, gaat hij aan. Dat is om de batterij te sparen.'
De vrouw zei iets.
Het meisje: 'Anders zou de batterij snel leeg zijn. Zo spaart hij de batterij.' Ze boog zich naar de vrouw toe. 'Hij zit nog helemaal vol, dat is goed. En u kunt gewoon gebeld worden.'
Het meisje pakte haar tijdschrift weer op, sloeg een bladzijde om en ik las de grote kop: 'Ik word niet ongesteld en heb geen lichaamshaar.'
Hoewel de vrouw het vast ook kon lezen, sloeg het meisje het stuk niet over. Misschien ligt het aan mij, denk ik te snel aan wat anderen zullen denken. Maar misschien ook was er geen beginnen aan. Want op de volgende bladzijde las ik de streamer 'Na de moord wilde hij zijn polsen doorsnijden, maar hij vond het te eng om door te zetten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten