dinsdag 27 december 2011

Zwart

Als ik een jaaroverzicht voor dit jaar zou moeten maken, zou het kort zijn. Mijn hoofd had ik elders nodig, maar toch was er een memorabel moment. Het moment dat ik met een kort klikje een bestand met foto's weggooide. De computer vroeg niet eens of ik het zeker wist, in één klap waren al mijn blogfoto's verdwenen. Heel mijn blog op zwart.
Ik heb er een paar teruggezet, maar ben daarmee gestopt.
Normaal krijg je waarschuwingen als het om iets belangrijks gaat. Weet je zeker dat je dit wilt weggooien?
Maar soms worden de waarschuwingen eruit gefilterd.
Alsof een groepje mensen wel met elkaar praat, maar niet tegen jou. Als je iets vraagt, krijg je geen eerlijk antwoord. Het gesprek komt niet op gang.
Niet met jou.
Ik zal komende tijd langzaam de foto's terug gaan zetten.
En die foto's die niet gevonden willen worden, ben ik kwijt. Daar valt niets aan te doen.

zaterdag 17 december 2011

Brood en betalen


Ze hebben er lekker brood, maar je kunt wel merken dat de V&D geen bakkerij is. Ik ging vandaag brood halen. Ik hield een zak broodjes vast en zei dat ik nog een brood wilde.
'Zal ik vast aanslaan?'
'Maar ik wil eerst nog brood,' zei ik.
'Maar zal ik vast aanslaan,' vroeg ze en ze wees naar de kassa.
'Nee,' zei ik, 'ik wil eerst nog een brood.'
'Maar ik zal vast de rekening maken,' zei ze.
'Nee,' zei ik. 'Ik heb nog meer brood nodig dan dit.'
'Ik zal het vast aanslaan,' zei ze.
Omdat we zo niet verder kwamen, zei ik: 'Dat is goed.'
Ik keek haar aan.
'Maar...'
Nu keek ze mij ook aan.
'Ik wil óók nog een brood hebben. Die daar, dat brood wil ik ook.'
Ze schrok een beetje en zei: 'O ja, o, ja, ja, ik dacht... ja...'
Ik kreeg het brood en terwijl ik met mijn armen vol stond, zei ze: 'Dat is acht euro.'
Ik pakte de portemonnee zo goed en kwaad als het ging, ving handig het brood op dat uit mijn handen viel en betaalde.
Daarna gaf het meisje me een zak om mijn spullen in te doen.
Iets zegt er dat dit meisje geen grootse toekomst in de bakkerijwereld tegemoet gaat.