maandag 30 mei 2011

Een goed geheim...

Ik geloof dat het Umerto Eco was die ik laatst op de televisie hoorde zeggen dat een goed geheim, een leeg geheim is. Het heeft alles van een geheim, namelijk dat jij iets weet en de ander niet en dat de ander het dus ook graag wil weten. Maar zodra een geheim geopenbaard is, is de magie eraf en blijft er van het geheim niets meer over. Alleen het lege geheim wordt nooit onthuld en blijft daarmee overeind.
Het is precies waar ik zo bang voor ben, dat jullie teleurgesteld raken. Want mijn geheim is niet leeg.
Maar terugkrabbelen kan niet, dan voelen jullie je genept en dat is nog erger. Dus ik maak het af, ik moet wel. Ik kreeg een DM van een twitteraar, ze wilde me iets vragen.
Maar willen jullie niet eerst weten wat er zaterdag gebeurde? Omdat ik al zo lang zin had om iets te winnen, en zaterdag won ik eindelijk iets. En dat ik daar bewijzen van heb, maar dat ik me afvraag of ik die mag laten zien?

vrijdag 27 mei 2011

Begin niet over bommen



Als je een klacht hebt en degene aan de lijn wil langskomen om te kijken hoe hij het kan verhelpen, en je legt uit waar je woont, je zegt: tegenover dat en dat gebouw, dan moet je daarna niet zeggen: 'maar daar moet ik nog eens een bom op gooien.'
Zelfs niet als het gebouw je hinderlijk in de weg staat, omdat je anders zo mooi over de rivier kon uitkijken. Want het mag dan waar zijn, de ander weet nooit hoe serieus je het meent. En vooral: je belde voor een klacht, dan moet je serieus genomen worden.
Dat is belangrijker dan dat je vrijheid van meningsuiting, ook al is het grappig bedoeld.
Dat moet ik dus niet vergeten de volgende keer.
Maar dit is niet dat belangrijke. Het belangrijke begon een tijdje geleden met een dm.

donderdag 26 mei 2011

Iets belangrijks

Als er belangrijke dingen in je leven gebeuren, in je digitale leven, omdat je je gewone leven er zo veel mogelijk buiten wilt houden. Dat is een remming gebleken, toch blijf je erbij. Je wilt best meedoen, graag zelfs, maar je hebt ook behoefte aan privacy. En dus lijkt het of je amper iets meemaakt. Op een paar muizen op Utrecht CS na dan. Een paar telefoontjes van telemarketeers. Je geboorte op blogger natuurlijk en je verschijnen op facebook, dat overigens tamelijk geruisloos aan iedereen voorbij is gegaan, omdat het niet echt bijzonder is. Maar stel dat er op een dag iets belangrijks gebeurt, en dat je daarover wilt vertellen. Als je er niet over vertelt, is het de vraag waarom je uberhaupt nog bestaat. Dus je wilt erover vertellen.
Hoe begin je dan?

maandag 23 mei 2011

Over uitzonderingen en regels

Mensen zeggen het te gemakkelijk: de uitzondering bevestigt de regel. Maar dat is een cliché en erger: het is niet waar.
Een uitzondering ondergraaft de regel.
Niet dat elke regel na elke uitzondering altijd bij het grofvuil kan. Ik begrijp het probleem wel: met veel moeite verzin je een regel, dan vindt iemand een kleine uitzondering en doet in één klap al je werk teniet. En vaak is dat niet nodig, soms moet de regel iets worden aangepast. Of we moeten ons realiseren dat de regel niet zo absoluut is als we misschien dachten. Dat is trouwens ook vaak helemaal niet wat de regelverzinner wilde beweren.
Je kunt ook zeggen: als er eenmaal uitzonderingen worden gevonden, begint regel volwassen te worden. De schade valt vaak mee.
Maar dat een regel door de uitzondering bevestigt wordt... en dan helemaal de vanzelfsprekende luchtigheid waarmee men het vaak beweert, daartegen wil ik officieel protesteren. Wat mij betreft krabben we ons weer ouderwets achter de oren als we een uitzondering vinden.
En als het de regel onderuithaalt, wat geeft dat eigenlijk? We willen toch minder regels?
Nou dan.

zaterdag 14 mei 2011

De essentie van de bitterbal

Soms krijg je een bezoeker die een vraag stelt, waarop je nog geen antwoord hebt gegeven. Teleurgesteld zal hij verder surfen en blijf ik achter met de vraag. Gister bezocht iemand mijn blog met de zoektermen: essentie bitterbal.
Ik heb wel eens iets geschreven over bitterballen en over een schaal die te klein was voor het grote gezelschap. Dan krijg je teleurstellingen en dat is bitter, maar dat ging voorbij aan de essentie van de bitterbal, daarover schreef ik niets.
En dat terwijl ik het dus een heel goede vraag vind
Want wat is de essentie? Een dotje ragout met een bros korstje eromheen? Dat is waaruit hij bestaat, de essentie gaat verder. Die heeft te maken met lekkere trek, maar niet met echte honger, het is geen echte voeding, meer iets voor de gezelligheid. Het heeft te maken met eten delen, maar eigenlijk ook met egoïsme, je houdt zo'n hele bal toch voor jezelf. Het heeft te maken met vrienden, met de kroeg, met dronkenschap, borrelpraat, onderbuikgevoelens, Nederland...

...

Als ik er zo over nadenk zou ik zeggen: de essentie een dot ragout met een bros korstje eromheen.

maandag 9 mei 2011

Facebook. En de problemen die daarbij komen kijken

Flopke Jansen

Maak je eigen badge

Ik heb een plaatsje voor me gemaakt op Facebook. Maar ik had al snel een probleem. Op facebook moet je je geboortedatum invullen en ook een achternaam hebben. En ik heb noch het een, noch het ander.
Een geboortedatum was zo verzonnen. Het leek me leuk om in de zomer jarig te zijn. En ik vond het wat goedkoop om nu als achttienjarige mijn facebookleven te beginnen, dus maakte ik mezelf een stuk ouder. Ik koos voor een jaartal tussen de twee Wereldoorlogen in. Tegen die Tweede Wereldoorlog zie ik eerlijk gezegd wel een beetje op, maar volgens mij was de tijd er tussen best bijzonder. En de leeftijd is mooi.
Met de achternaam zit ik meer in mijn maag. Het moest, anders kon ik niet verder. (Facebook is een beetje dwingend, om eerlijk te zijn.) Ik koos voor een zo neutraal mogelijke naam. Toch voelt het raar, Flopke Jansen, misschien dat ik Twitter daarom toch iets gemakkelijker vind.
Lange tijd was ik alleen en ik vond het prima. Zo kon ik nog wat twijfelen. Maar op een dag werd ik gevonden door Lucy. En nu heb ik één vriendin.
Ook dat is mooi.
Wat zeg ik? Eigenlijk voelt het of ik vanaf dat moment pas echt geboren werd.