zaterdag 30 april 2011

De jurk en het kusje

Het waren twee belangrijke onderwerpen gisteren: de jurk en de kus. Op twitter, op televisie en in mijn krant kwamen de onderwerpen nadrukkelijk aan bod. Nu heb ik het gister niet gezien, maar ik wil niet me niet loszingen van de tijdgeest. Nu Kunst en Cultuur zo zoetjesaan met wortel en tak worden wegbezuinigd, blijft dit over. Je moet wat, het is een goede oefening.
De jurk was mooi.
Heb ik begrepen.
Blijkbaar houd ik echt niet van lange witte jurken.
En de kus. Daarover waren we het eens. Als je er zo een krijgt van je man na een lange vermoeiende werkdag, weet je: het is zover, hij heeft een minnares.
Het moest het hoogtepunt zijn van de dag, er zaten wereldwijd miljarden mensen gespannen op te wachten. En dan is dit waar je het volk op trakteert. Zelfs Zijlstra, onze Staatssecretaris tegen Cultuur, zou niet weten hoe hij hier verder nog op zou kunnen bezuinigen.

donderdag 28 april 2011

Gezonde stappers aan de deur



Het gaat niet goed met mij, zo weinig blog ik. Te zwaar op de hand, neem nou vanmiddag. Ik kreeg een meneer aan de deur die wilde dat ik van energieleverancier zou veranderen. Dat wilde ik heel graag, want de grote baas van mijn energieleverancier betaalt zichzelf een godsvermogen uit. Tijd om op te stappen, maar het ging niet.
Ik zit vast.
Aan de telefoon verbind ik mensen door als ik het even niet weet. En als ik ze op straat tegenkom, loop ik hard verder en vraag of ze meelopen. Maar aan de deur heb ik geen alternatieven paraat. Bovendien was het een vreugdeloos mensachtig wezen die voor me stond, met een kapsel waar dat van Dick Passchier nog best leuk bij afsteekt.
Nu niet, zei ik.
Morgen loop ik ook nog rond, zei hij. Hij was blij dat hij me een alternatief kon bieden.
Maar morgen zal het met mij niet veel beter gaan. En ik wilde niet dat dit nog een keer aanbelde. Ik tuurde naar de map en zei dat hij alles wat hij me wilde zeggen, maar in de brievenbus moest gooien.
Dat kon niet, legde hij uit. De pagina's zitten vast.Ter illustratie knipte hij de map open en dicht.
Dan kopieer je het, zei ik.
Creatief vond ik dat zelf niet, maar hij was er nog niet opgekomen. Hij zou het doen.
Ik wierp een laatste blik op hem. Mijn blik gleed naar beneden, naar zijn schoenen. Het waren gezonde stappers, hij wist nog niet dat hij die tussen de deur moest steken.
Ik klapte de deur dicht en hoop op meer inspiratie de volgende keer.

zondag 24 april 2011

Struisvogel zonder berg zand


Alles wat ik kan doen is zeggen: lees deze blog van dunyahenya.
(Er zijn dus mensen die in de trein tegen een vrouw met hoofddoek zeggen dat ze niet naast hen mag zitten.)
Verder wil ik dit niet snappen, om het hoofd een beetje schoon te houden. Ik moet een struisvogel zijn. Maar dan eentje zonder berg zand.

dinsdag 19 april 2011

Baron von Munchhausen

Ik moet mezelf als Baron von Munchhausen aan mijn eigen veters uit het moeras trekken. Ik wilde een foto van mijn iPhone 4 maken met mijn iPhone 4, omdat hij twee camera's heeft en wat heb je anders aan twee camera's? Dan wil je geen gebruik hoeven maken van een derde camera.
Een spiegel kan helpen, maar ik wilde juist dat mijn iPhone zichzelf fotografeert.
Dat gaat niet geluidloos, het gaat met veel gekreun en gedoe.
Ik denk maar zo: het gaat niet om de foto, het is altijd het gedoe dat blijft hangen.
Gister was er weer een telemarketeer die ik boos een standje gaf.
En er vallen steeds meer steentjes uit mijn kroontje.