Ik wist er eerder niets van, maar ik beschik over een lekbak. En die zit in mijn verwarmingsketel. Daar ben ik me van bewust, omdat die lekbak vorig jaar lek was. En een lekkende lekbak, dat heeft geen zin. Men zou een nieuwe bestellen.
Na enkele maanden wachten (ik had al eens gebeld, omdat ik me zorgen begon te maken) bleken er geen nieuwe lekbakken voor mijn ketel geleverd te worden. Maar de verwarmingsmonteur had daar iets op gevonden. Hij zou de bak met vloeibaar aluminium repareren. Dat was weliswaar peperduur, maar nog niet zo duur als een nieuwe lekbak en daarmee kon de ketel er weer een tijdje tegen. Dus feitelijk was ik goedkoop uit.
Ik bedankte de monteur.
Dit jaar kwam de verwarmingsmonteur weer langs voor de jaarlijkse controle. De lekbak lekte als nooit te voren. Niet op de plek van het vloeibaar aluminium, maar wel vlak ernaast. Hij legde uit dat dat logisch was en leek het vreemd te vinden dat ik de conclusie niet zelf al getrokken had. Daarna controleerde hij de rest van de ketel en vertrok.
Hetzelfde weekend begaf de ketel het.
Maar dat is puur toeval, legde een derde monteur me uit.
Zucht.
(Ter illustratie: een lekbak die nog wel leverbaar is en een verwarmingsmonteur.)
2 opmerkingen:
Wat wordt het nu? Nieuwe ketel of nieuwe monteur ... of nee, beide natuurlijk!
Wat een pech! Zoveel toevalligheden ... dat kan toch geen toeval zijn! ;)
Nou ja, Kaatje, dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen. (Hoewel toeval bestaat en veel vaker voorkomt dan we willen accepteren. Maar daarover een volgende keer meer.)
Een reactie posten